In deze voorstelling is Egbert verrassend actueel: een vertelling over een bijna vergeten Joodse geschiedenis in Oekraïne. Verrassend actueel omdat het verhaal aansluit bij de pijnlijke situatie van nu en de vraag oproept: hoe gaan wij eigenlijk om met het (naderende) onheil in de wereld.

Zo’n vier jaar geleden las hij het bekroonde boek “Alles is verlicht”. In “Maar Daar gaan we het niet over hebben” heeft Egbert het boek omgezet in een tot de verbeelding sprekende vertelling.
De voorstelling is gemaakt aan de hand van het prachtige boek van Jonathan Safran Foer Dat boek is een buiteling van verhalen over een bijna vergeten geschiedenis. 

“Gruwelijk, kolderiek en bij vlagen sprookjesachtig”.

Egbert neemt je mee naar 1942, naar de vernietiging van een Joods dorp in Oekraïne. Neemt je mee naar 1791, toen de sprookjesachtige geschiedenis van dat dorp begon. Neemt je mee naar 1998, als drie mannen en een teckel in één auto op zoek gaan naar dat verleden.

De jury was enthousiast:

- Met vlag en wimpel geslaagd!

- Je pakt iedereen in. Prachtige sfeer, prachtige beelden.

- Goed contact met publiek, fijne interactie.

- Droogkomisch talent.

Het publiek:

- Indringende voorstelling, met veel nuances die het hart raken.

- Geweldig, helemaal meegenomen.

- Knappe compositie èn goed verteld en ..lekkere boterkoek.

- Ik ken het boek: je hebt de sfeer goed getroffen.

- Toen je stopte dacht ik: Nee, het uur is nog niet voorbij. Maar dat was het wel!

- Ik heb het nu voor de tweede keer gezien en ik vond het feest nog mooier: meer balans tussen het uitbundige en het kwetsbare: prachtig.